Honger

Ken je Onno Kleyn al? Ik ben fan! Hij schrijft kook- en wijncolumns voor de Volkskrant, heeft een website vol heerlijke recepten en zijn kookboek '52 weekendmenu's' (geschreven met Loethe Olthuis) staat hoog op mijn kookboek-wensen-lijstje. En hij schrijft ook leuk.

Toen ik zijn website eens bekeek op zoek naar lekkere recepten, kwam ik de volgende tekst tegen bij een recept:

"Voor de goede oplettertjes is het duidelijk: de definitie van ‘goed eten’ is rap aan het veranderen. Koolhydraten raken uit de gratie, met suikers voorop. Straks verliezen zelfs volkorenbammen hun imago van gezonde hap; ‘broodje gezond’ blijkt dan een contradictio. Volgende stap is de wederopstanding van verzadigd vet: leve de kaas, de boter en de karbonade!

Maar ik kom met iets anders. Iets nieuws. Ik hoop dat ik daar subsidie voor ga krijgen, of in ieder geval landelijke erkenning – dit stukje moet maar bij een notaris in de kluis, zodat ik later kan laten zien dat ik echt de eerste was. Komt-ie: honger moet terug! Een nog totaal niet door de kundigen op- of aangemerkt essentieel element in de algehele volksvervetting is de uitbanning van het hongergevoel in de afgelopen veertig jaar. Het eerste het beste knerpje trek uit de maagstreek wordt door de moderne mensch beantwoord door iets te eten. De industrie heeft daartoe niet alleen kroketten beschikbaar, maar ook ‘verantwoorde tussendoortjes’. Ik zeg: er bestaan geen verantwoorde tussendoortjes. Of het moet een rauwe wortel zijn, maar daar gaat de trek niet van over.

De ganse geschiedenis heeft de mens, ook de welvarende, van de wakende 16 uren per dag er een aantal met honger rondgelopen. Sommige lieden maar met twee, andere met vier of vijf. Heel goed. Dat bevordert de lichamelijke en geestelijke gezondheid, het geeft focus aan de dag, het houdt je scherp. We moeten dat weer gaan koesteren, we moeten niet meer bang zijn voor dat opwekkende knagen in het vooronder. Even volhouden nog, niet meteen aan de chips. Zelfbeheersing is een graadmeter voor succes in het leven, dus laten we hem hier ook eens toepassen.

Dat alles lukt alleen als je genoeg eet bij de maaltijden. Voor wat, hoort wat. We gaan dus eens gezellig ovenschotelen."

Ik ben het hier absoluut mee eens. Het is helemaal niet erg om honger te hebben. Sterker nog het is goed dat af en toe te voelen. Met name om het onderscheid te leren maken tussen alle verschillende soorten honger die je kan voelen; lekkere trek, vervelingstrek, echte honger, slapte, hongerklop etc. Sinds ik niet meer ontbijt, heb ik meer mee leren omgaan. In het begin had ik 's ochtends nog wel eens honger. Maar inmiddels voel ik dat amper nog en als het al zo is, is het ook zo weer over. Vergelijkbaar met dat 11-uur hongergevoel wat de meeste kantoorwerkers wel zullen herkennen. Ik ben er achter dat ik liever een paar 'grote' eetmomenten heb wat later op de dag, dan een muesli-reep, een liga of een appel tussendoor. Ik denk dus dat het goed is om te ontdekken wat, wanneer en hoeveel je eet en niet te schrikken van een beetje honger.

O en de ovenschotel waar deze tekst bij geschreven was? Die zal ik binnenkort eens maken.