Kantoorlunch

Kipfilet met avocado en geitenkaas met ei

Voor veel mensen is een boterham met het een of ander tussen de middag vast prik. Ik eet doordeweeks amper brood. Niet omdat ik er niet van houd of het ongezond vind, integendeel.. ik hou van brood en het is helemaal niet slecht voor je (Jorit is dat heel erg met me eens). Vroeger lunchte ik altijd in de kantine van mijn werk. Niet heel bijzonder, maar prima eten: soep, salade, warme snacks en allerlei soorten brood(jes). Dat tikte financieel wel aan, dus om wat te besparen ben ik op een gegeven moment zelf bammetjes mee gaan nemen. Maar dat was ik op een gegeven moment zo zat. Dus ben ik wat variatie gaan aanbrengen in mijn meeneemlunches. Op zich heb ik nog steeds een aantal vaste “recepten”, maar wel een stuk afwisselender dan iedere dag brood. Meestal neem ik een keer per week kwark met zelfgemaakte muesli mee. Ook eet ik regelmatig crackers, een met kipfilet en avocado en een met geitenkaas en ei: heerlijke combinaties. En ik heb laatst ontdekt dat het ook heel erg lekker en makkelijk is om soep mee te nemen. Die warm ik dan op in de magnetron en eet er een naanbroodje bij bijvoorbeeld. Zo staan er nu twee bakjes knolselderijsoep in de vriezer, daarvan maakte ik afgelopen week wat extra.

In ieder geval een keer per week, maar soms vaker, lunch ik met een zelf meegenomen salade. Dat klinkt ingewikkelder dan het is, wel is het erg handig als er een koelkast op je kantoor staat. Mijn favoriete recept tref je hier onder aan. Maar geitenkaas, noten, gerookte zalm, hamreepjes, rauwe ham, ei en tonijn zijn ook heerlijke (en caloriearme en proteinerijke) saladevullers. Meestal vul ik een tupperware bakje met gesneden groentes en neem ik de rest in zakjes of bakjes - of gewoon in de verpakking waarin je het koopt - mee zodat ik rond lunchtijd de salade kan afmaken. En ook een voor de handliggende maar goede tip: kook wat extra avondeten en neem dat mee. Veel is koud ook heerlijk en met een magnetron op je werk kan dus zelfs het restje soep van de avond er voor dienst doen als lunch.

Salade met gerookte kip, avocado en huttenkase

Salade met kip, avocado en huttenkase
Ingredienten  (voor 1 persoon

50 gram spinazie

halve paprika

2 kleine tomaten

stukje komkommer

1 gerookte kipfilet (de AH verkoopt gerookte kipfilet in plakjes)

1 avocado

50 gram huttenkase  (ik heb standaard een bakje huttenkase light van de lidl in de koelkast op mijn werk staan)

Let op: dit is best een flinke salade – met name de hoeveelheid groentes maakt dat het bijna niet op een bord past -, maar ik hou daar wel van. Mocht je minder willen, dan kan je de hoeveelheden halveren.

Bereiding

Snijd de komkommer, tomaten en tomaten in stukjes. Vul een plastic bakje met de spinazie en de gesneden groenten. Snijd de avocado in de lengte rondom de pit. Draai hem rond zodat de 2 helften los raken. Sprenkel beide helften met citroensap. Stop de helft waar de pit nog in zit in de koelkast (met de pit er nog in, blijft hij iets langer vers). Neem de andere helft in een boterhamzakje of bakje mee. Ook de kipfilet en het bakje huttenkase kunnen zo in de tas mee. Rond lunchtijd stort je de groenten op een bord. Snijd de avocado nog in de schil in lange repen en schep hem met een lepel leeg. Vul de salade aan met de kip en avocado. Eet smakelijk!

De variant met hamreepjes

Voedingswaarden

Calorien: 371

Proteine: 44

Koolhydraten: 16

Vet: 16

Fruit is gezond (gek he)

Fruit is gezond

Zoals jullie kunnen lezen stond ik laatst in de krant. Mijn reactie die uiteindelijk leidde tot dat stukje kwam voort uit mijn kruistocht (enige dramatiek is mij niet vreemd) tegen het stigmatiseren van een individueel stuk voedsel of een hele voedselgroep. Nog zo’n ongelooflijk stuk advies waar ik voortdurend geïrriteerd door kan raken, is het afraden van fruit. Je hoort het voortdurend, van fruit word je dik. Of nog zo’n mooie: ‘fruit bevat suiker en daar word je dik van’.

Dat is dus allemaal onzin.

Sowieso wordt je niet dik van een bepaald stuk voedsel, of eten. 1 hamburger maakt je niet dik, net zoals je van 1 blaadje sla niet afvalt. Alles draait om proporties. Waar ik eerder al eens een stuk heb geschreven over thermodynamica en de hoeveelheid calorieën die per dag moet eten, gaat dat ook nu weer op. En zoals altijd, overdaad schaadt, ook met fruit. Op zichzelf bezien bevat een stuk fruit – net zoals al het andere eten – een bepaalde hoeveelheid calorieën. Die calorieën tellen mee voor je dagelijkse behoefte. Wanneer je teveel calorieën eet op een dag, zal je dikker worden. Het maakt voor je lichaam niet uit waar die calorieën vandaan komen. Teveel is teveel. Dus ook van fruit. Wanneer je ervoor zorgt dat fruit een normaal onderdeel van je dieet is (ik bedoel dieet in de brede zin van het woord, dus wat je op een dag eet) is het uitermate gezond.

Fruit bevat voornamelijk vitamine C en een boel vezels. De hoeveelheid verschilt per stuk, maar je kan erop vertrouwen dat met elk stuk wat je eet je een goede hoeveelheid binnenkrijgt. Vitamine C is zo ongeveer de meest bekende vitamine van de hele wereld. Vraag iemand naar de werking en iedereen zal je zeggen dat het goed is voor je weerstand. Vitamine C heeft een antioxiderende werking en verhoogt je weerstand tegen ziekmakers. Vezels heb je nodig voor een goede darmflora en ze zorgen ervoor dat je eten goed wordt opgenomen. Wat overigens geinig is om te zien is dat supplementeren met vitamine C na een bepaald punt, alleen maar negatieve gevolgen heeft. Net zoals met alles in het lichaam is meer niet altijd beter. Sterker nog, teveel vitamine C kan leiden tot hartklachten en een slechtere gezondheid. Eens te meer een bewijs dat individuele stoffen vaak niet leiden tot de aan hen toegedichte magische werking en het beter is om het gehele voedsel naar binnen te werken in plaats van vertrouwen op een individueel deel daarvan. Koffie en cafeïne is eenzelfde verhaal.

Maar wat is er dan zo slecht aan fruit? Waarom heeft dit gezonde voedsel waar mensen (en dieren) al duizenden jaren op vertrouwen dit ineens aan te danken? De slechte eigenschappen lijken met name voort te komen uit de grotere beweging die is er ontstaan tegen koolhydraten. En daarmee tegen suikers. Fruit bevat veel fructose en sommige mensen menen dat dat slecht voor je is. Het zou leiden tot een grotere mate van vetopslag. Met andere woorden, je wordt er dik van. Je voelt het waarschijnlijk al aankomen, ook dit is onzin. Toegegeven teveel fructose is inderdaad niet goed voor je. De algemene consensus lijkt dat je per dag ongeveer maximaal 50 gram fructose kan eten voordat het wellicht gevaarlijk wordt. Al zijn er ook studies waaruit geen schadelijke gevolgen werden waargenomen bij 100 gram per dag. 50 gram lijkt misschien weinig, maar besef wel dat dat meer dan 8 appels zijn. Per dag dus. En dan moet dat ook nog volgehouden worden voor meerdere dagen. Ik moet de eerste persoon nog tegenkomen meerdere dagen achter elkaar (1 tot 4 dagen kan geen kwaad) die per dag 8 appels weet weg te werken. De richtlijn van het voedingscentrum ‘eet elke dag twee ons groente en twee stuks fruit’ is dus een uitstekend stukje advies.

Granola (2)

Eerder schreef ik al over mijn eerste ervaring met foodblogger-must-do: het zelf fabriceren van cruesli, (krokante) muesli, of zoals iedereen heel hip schrijft: granola. Dat was zeker een succes dus die voorraad is al een tijdje op. Dat vroeg om weer een nieuwe lading. Het zat me toch niet helemaal lekker dat de vorige keer de muesli niet echt cruesli was, maar meer crunchy of gebakken muesli. Dus dit keer had ik een missie: de cruesli laten klonteren. Ik deed research en vond 2 mogelijke oplossingen, ofwel meer olie/vet/suiker/honing/siroop gebruiken of eiwitten toevoegen. Hierover hoefde ik niet lang na te denken. Deze cruesli is al best gevuld door de toevoeging van noten, zaden, pitten en gedroogd fruit dus nog meer vet leek me niet nodig. Ik ging voor de eiwitten. Ik moet zeggen: dat heeft het hem gedaan. De cruesli heeft geklonterd. Missie geslaagd. Tevreden? Niet helemaal. De volgende keer ga ik denk ik nog wat kleine aanpassingen doen, want op de een of andere manier vind ik hem minder crunchy dan de vorige keer. Ook ga ik denk ik nog een beetje spelen met de voedingswaarden want deze is relatief calorie-rijk (komt vooral door de noten). Maar goed, weer een stapje richting de perfecte zelfgemaakte cruesli.

Ingrediënten (voor bijna 2 kilo cruesli)

250 gram tarwevlokken

500 gram havermout (ongeveer, ik had nog een mix van havermout met zaden en pitten)

400 gram gemengde ongezouten noten (amandelen, walnoten, hazelnoten, cashews en macademia’s)

150 gram bananenchips

100 gram gebroken lijnzaad

50 gram sesamzaad

200 gram arachideolie

50 gram agave siroop

4 eiwitten

flinke snuf kaneel

kleinere snuf zout

Bereiding

Zie vorige keer. Dit maal deed ik de oven iets minder heet (150-170 graden). Op het laatste klopte ik de eiwitten en mengde dit door het mengsel. Je ziet dan al meteen dat het klontert (pas dus op dat je dit niet meteen weer losroert). Let tijdens het bakken ook op: enerzijds dat het mengsel niet aan de bakplaat koekt en anderzijds dat je bij het omscheppen niet alle clumps weer losroert.  Laat heel goed afkoelen.

Voedingswaarden (per 50 gram)

Calorien: 206

Proteine:  6

Vet: 12

Koolhydraten: 14

Is functionele training functioneel? 4 redenen waarom je niet functioneel moet trainen

Wanneer je ooit wel eens een sportschool van binnen hebt gezien dan ben je ongetwijfeld gestruikeld over de BOSU-ballen, mensen die push ups doen op allerhande verschillende ballen en andere vreemde vormen training (veelal) op instabiele ondergrond. Ook personal trainers zie ik vaak deze oefeningen aanraden aan hun cliënten. Dit type training staat bekend als functionele training omdat je, naast ‘normale’ krachttraining ook moet werken aan je stabiliteit, dat is functioneel. Ofzo…

Misschien moet iemand mij het nog een keer uitleggen, maar ik begrijp het nog steeds niet. In mijn ogen is functionele training, training die je helpt bij een functie van je dagelijks leven. Of nog beter, die je traint door de normale mechanica van je lichaam te verbeteren. Die je dus traint in het verbeteren van (dagelijkse) functies van je lichaam. Bijvoorbeeld traplopen, of door je knieën zakken om iets op te pakken. Allemaal handelingen die je waarschijnlijk dagelijks verricht en die je in de sportschool ook kan doen. Je gaat me niet vertellen dat wanneer je met beide benen op een bosu bal staat terwijl je in je ene hand een dumbbell hebt en in de andere een springtouw dat vertaalt naar een nuttige toevoeging aan je dagelijks leven.

Zaken die wel bijdragen aan een beter figuur, meer kracht en een algeheel sterker lichaam zijn de oude en vertrouwde oefeningen die mensen al jaren doen in de sportschool. Door middels van squats, deadlifts, rows, pressess en bankdrukken, wordt je sterker, zal je meer kracht ontwikkelen en – wie had dat gedacht – moeten alle spieren in je lichaam meewerken om je stabiel te houden. Dus het zijn ook nog eens oefeningen waarbij je je core traint. Geen verrassing dus dat deze oefeningen al jarenlang tot de bouwstenen van elke succesvol programma behoren.

Maar er zijn meer redenen om een duidelijk onderscheid te maken in je schema tussen ouderwetse krachtoefeningen en functionele training.

1.       Als je ‘functioneel’ traint, ontwikkel je minder kracht.  Sterker worden en spiermassa aankomen komt door progressieve overload van je spieren. Door ze te prikkelen met zware gewichten en meerdere herhalingen passen je spieren zich aan. Vaak geldt, hoe zwaarder het gewicht, hoe meer je lichaam zich aan zal moeten passen. Wanneer je hier een paar seconden over nadenkt dan kan je al bedenken dat je op een instabiel oppervlak niet dezelfde gewichten kan gebruiken als op een stabiel oppervlak. Een squat op een bal kan nooit zo zwaar als die op harde vloer. Wanneer je minder gewicht gebruikt, zal je ook minder spieren ontwikkelen. Functionele oefeningen zijn dus niet optimaal voor hypertrofie.

2.       Je verbrandt minder calorieën. Alhoewel het vaak de mensen zijn die fitnessen voor het afvallen die op de Swiss balls hun oefeningen doen, verbrand je er dus minder calorieën mee! Dit komt weer voort uit dezelfde redenering onder punt 1. Doordat je minder massa kan verplaatsen op een instabiel oppervlak, moet je lichaam ook minder hard werken. En wanneer je minder kracht moet leveren, verbrand je ook minder calorieën.

3.       Het is niet optimaal voor je core strength. Een van de belangrijkste redenen om functionele training te doen, is dat het de kracht van je core zou verbeteren. Natuurlijk, doordat je je buikspieren moet aanspannen, train je ze ook. Maar dit is niet optimaal. Veel beter is het om – wanneer je toch je core wil trainen – dit te doen na je krachttraining. Een sessie hanging leg raises of een paar bruggetjes maken, werkt veel beter.

4.       Het is gevaarlijk! Oefeningen met gewicht op een instabiele ondergrond zorgen voor grote risico’s. Doordat je voortdurend bezig bent met corrigeren, is de kans groot dat dit op een gegeven moment niet meer lukt met alle nare gevolgen van dien. Ik heb genoeg mensen (al dan niet uitgeput) van hun ballen zien vallen. Gelukkig heb ik nog nooit een nare blessure gezien, maar ik denk dat dat een kwestie van tijd is. Daarnaast leer je door de oefeningen op deze manier te doen ook niet altijd de juiste techniek aan. Dit kan later weer leiden tot negatieve gevolgen wanneer het gewicht omhoog gaat en een goede techniek een vereiste wordt.

Gelet op bovenstaande punten adviseer ik mensen altijd om de twee typen training te scheiden van elkaar. Wanneer je krachttraining wil doen, doe dat dan. Pak een barbell, laad er wat gewichten op en begin te knallen. Wanneer je je core wil trainen, doe dat dan. Pak een ab Wheel, doe wat bruggetjes, alles zolang je maar je romp moet stabiliseren. Twee dingen tegelijk doen werkt niet. Beter pak je de dingen 1 voor 1 aan en wordt je uitstekend in beiden.

Paprika's gevuld met gehakt en bulgur

Ik ben denk ik de eerste foodblogger die toegeeft niet erg dol te zijn op quinoa. Ook Jorit is er niet kapot van geloof ik. Ik weet dat het web er bol van staat en het schijnt echt een super food te zijn. Maar ik ben niet overtuigd. Heb het zowel bij het avondeten als bij het ontbijt geprobeerd, maar nee… not my cup of tea. Wat ik wel errug lekker vind: bulgur. Totaal iets anders, I know.. maar het staat naast elkaar in het schap bij de AH en het zijn allebei kleine korrels. Daarom heeft het wel iets van elkaar wel, in mijn ogen dan.

Dus aten wij onlangs deze gevulde paprika’s, die je dus ook heel goed met quinoa zou kunnen maken.

Ingrediënten (voor 4 personen)

4-6 verschillende kleuren paprika’s - pas dit vooral aan op basis van de grootte van je maag en van de paprika’s. De kleur deed ik overigens voor het oog, de groene blijven toch het minst lekker of niet!?

400 gram gehakt - wij aten deze hoeveelheid met z’n tween, maar ik weet dat dat iets meer is dan het voedingscentrum – of de Dierenbescherming – je aan zou raden.

250 gram bulgur

30 gram rozijnen

1 halve courgette

Een doosje champignons

50 gram geraspte kaas

Ras el hanout - tegenwoordig bij de AH te verkrijgen

Ui & knoflook

Peper en zout

Eventueel: Griekse of Turkse yoghurt

Bereiding

Verwarm de oven voor op 180 graden. Snij de ui en het knoflook en fruit deze in wat olie. Voeg het gehakt toe. Snijd het kapje van de paprika’s, maak deze schoon en zet ze klaar in een ovenschaal. Snijd de courgette in kleine reepjes en de champignons in plakjes. Voeg dit aan het gehaktmengsel toe. Bereid de bulgur volgens de aanwijzingen op de verpakking. Voeg naar smaak ras el hanout en peper en zout aan het gehakt toe. Voeg als dit klaar is de bulgur en de rozijnen toe. Vul de paprika met het mengsel (verdeel eventueel overgebleven mengsel rondom de paprika’s in de schaal). Verdeel de kaas er over en zet in de oven. Bak in ongeveer 20 minuten, totdat de paprika’s klaar zijn. Serveer eventueel met een lepel Griekse of Turkse yoghurt.

Voedingswaarden (per 1 persoonsportie)

Calorien: 500

Proteine:  32

Vetten: 14

Koolhydraten: 62 

Ik weet nog steeds niets

In mijn vorige artikel heb je kunnen lezen hoe (en vooral waarom) ik ben begonnen met krachttraining. Kern van deze zelfreflectie was dat ik het mooi vind om te zien hoeveel ik heb geleerd sinds ik hier ooit mee ben begonnen. Wat ik ook erg mooi vind, is om te zien hoeveel ik nog steeds leer. Misschien dat je als lezer bekend bent met het 80/20 principe. Dit principe zegt dat 20% van de oorzaken verantwoordelijk is voor 80% van het resultaat. De overige 20% komt uit die andere 80%. Met andere woorden, slechts een klein gedeelte elementaire kennis is verantwoordelijk voor een heel groot deel van het resultaat. Bijvoorbeeld, bij squats is 20% van de kennis (rechte rug, tot parallel, buikspieren aanspannen, knieën recht etc.) verantwoordelijk voor 80% van je resultaat. De overige zaken zorgen ervoor dat je je squat perfectioneert, maar zijn niet vereist om een goede squat uit te kunnen voeren.

Inmiddels heb ik die elementaire kennis al een tijdje onder de knie en ben ik hard op weg om de laatste details van mijn kennis in te vullen. Dat betekent natuurlijk niet dat ik daardoor alwetend ben geworden. Zeker niet zelfs. Terugkijkend op mijn laatste jaar van training zie ik weer dingen die ik nu anders doe dan toen. Alles evolueert en ontwikkelt zich, ook kennis. Ik ben een autodidact. Alle kennis die ik bezit heb ik mezelf aangeleerd door er simpelweg veel tijd in te steken. Ik verzamel zoveel mogelijk informatie en orden dat vervolgens op een logische manier (hoop ik), zodat ik het weer op een eenvoudige manier kan overdragen aan mensen die het nodig hebben. Daarbij heb ik een rotsvast geloof in wetenschappelijke studies en wetenschappelijk aangetoonde effecten. 

Daarom hebben wij dit blog ook opgezet, om mensen te helpen en bij te spijkeren. Er is zoveel BS te vinden op het internet wat voornamelijk voortkomt uit eeuwenoude bodybuildertradities en gebruiken. Ik wil dat doorbreken door wetenschap toe te passen in deze sport. Het begint steeds gebruikelijker te worden, maar er is nog een wereld te winnen. Ze voorzien van informatie zodat ze niet de beginnersfouten maken die ik ooit maakte. Zodat ze met een zeker gevoel beginnen aan proces wat je zoveel positief kan brengen. Of dit nou bestaat uit een afgetrainde en gespierde bodybuilder worden of een krachtige powerlifter zijn die 300 kilo zonder handen kan squatten.

Quest protein bars

Af en toe is het best een uitdaging om 'binnen mijn calorien te blijven' en mijn 'proteine te halen'. Dan is een proteine-rijke snack echt een uitkomst. Maar eet-liefhebber als ik ben wil ik dan wel iets lekkers eten. I present you: QUEST BARS.

Ik had er al zoveel over gelezen en gehoord (vooral op Instagram en Facebook) en de verhalen waren bijna allemaal positief. Ik moest ze dus snel proberen: Quest bars. Dit zijn proteine repen (met een relatief laag koolhydraat gehalte). Bij de eerstvolgende digitale gang richting de webshop van XXL nutrition heb ik dus Jorit gevraagd een aantal voor me te bestellen. Niet alle smaken waren beschikbaar en een aantal leken me niet lekker. Dus ik koos voor: peanut butter supreme, vanilla almond crunch, apple pie en chocolate brownie. Jorit bestelde nog een peanut butter & jelly reep. De repen bevatten per stuk 20 gram proteine (evenveel als 1 schep proteine poeder ongeveer) en varieren tussen de 170 en 210 calorien. Ze kosten 2.95 euro per stuk of 31.90 voor een 12-pack. Een kleine rondgang op het web leerde mij dat de cookie dough wordt beschouwd als de lekkerste Quest reep. Die was helaas uitverkocht, maar hopelijk kan ik die volgende keer bestellen en proberen. Ik probeerde als eerste de peanut butter supreme.

Wat vond ik er van?

Mijn eerste reactie bestond heel eerlijk gezegd uit een klein beetje teleurstelling. Het blijft een proteine bar. En dat is gewoon geen snoepreep. Ik weet niet waarom ik iets anders had verwacht, het zijn echt twee verschillende dingen. En dat wist ik ook wel. Maar goed, toen ik dit had beseft, ging ik eerlijk proeven. En het moet gezegd worden: het is echt een lekkere proteine reep. Ik ben echt geen kenner, ik heb in mijn leven nog maar een paar repen geprobeerd (ik vond ze tot op heden ook niet echt lekker, dus ik at ze niet > zie intro), maar deze is echt anders. Andere repen zit je toch wel vaak een beetje weg te knagen, maar dit is een traktatie. De PB versie vond ik wat aan de zoute kant, dus dit wordt verwacht ik niet mijn favoriete smaak. Maar dan nog. Er zitten dus echte pinda’s in… dat belooft wat voor de apple pie :). Of de chocolate brownie :))).  Qua calorien is het als snack prima te doen en 20 gram eiwit is een goede hoeveelheid. Helaas zijn ze niet gratis, dus een traktatie zal het voorlopig ook wel blijven. Maar ik kijk nu al uit naar de volgende

.

Mijn verhaal

Wat wist ik weinig

Ik sport al mijn hele leven. Toen ik 6 was, zette ik mijn eerste stapjes op het voetbalveld. Ik was zo’n klein mannetje waarbij de bal bijna groter is dan zijn benen en vrolijk met de rest van mijn team (en dat van de tegenstander) 2 keer 15 minuten achter een bal aanrende. Waar die heenging was bijzaak. Sterker nog, toen ik begon met voetballen snapte ik niet eens helemaal hoe het werkte. Ik had de meest fantastische ideeën over hoe wij het best zouden kunnen spelen (en winnen). Ik had bijvoorbeeld bedacht dat we met ons team een cirkel om de bal moesten vormen en zo naar het doel van de tegenstander moesten lopen. De tegenstander zou dan niet bij de bal kunnen komen en wij zouden daardoor makkelijk winnen. Geniaal toch?

Mijn liefde voor voetbal is nooit meer weggegaan, sterke nog, deze is alleen maar gegroeid gedurende de 21 jaar die op mijn eerste voetbalstapjes volgden. Nog steeds vind ik het gewoon leuk om te voetballen, ik hou van alle aspecten van het spel en ben onverminderd fanatiek. Alhoewel ik mijn serieuze voetbalcarrière vaarwel heb gezegd, ben ik onverminderd kritisch op mezelf. Ik mag dan nu wel in 5^de spelen, ik verwacht van mijzelf nog steeds dezelfde kwaliteiten als toen ik nog in het hoogste elftal speelde. Mijn streven om het beste uit mezelf te halen, heb ik – voor zover dit niet is aangeboren – in al mijn (voetbal)jaren verder ontwikkeld. Daarbij ben ik niet bang om te investeren in mezelf, gedisciplineerd te werk te gaan en mijzelf verder te onderwijzen in zaken die positief bijdragen aan mijn sport. Ik geloof heel sterk dat er altijd nieuwe dingen zijn die je kan leren en ben ook niet te trots om toe te geven dat ik fout zat of dat er betere manieren dan mijn ideeën/aanpak zijn.

Mijn ontdekkingstocht naar verbeteringen en mijn sportieve inslag hebben ertoe geleid dat ik als sinds mijn 18^e geïnteresseerd ben in fitness/krachttraining. Ik heb dat op mijn 18^e nooit serieus opgepakt omdat ik bang was dat het zou conflicteren met mijn voetbalkwaliteiten. Mocht je dit lezen en denken ‘maar hoeft helemaal niet zo te zijn!’. Dat klopt, de titel van mijn stuk is niets voor niets ‘wat wist ik weinig’. Wel kon ik rond die leeftijd goedkoop gebruik maken van de sportschool op het studentensportcentrum en dat heb ik ook gedaan. Mijn idee was dat wanneer ik het maar voorzichtig doe, mijn voetbalkwaliteiten er niet onder zouden lijden. Ik was daar dus met enige regelmaat te vinden, maar had eigenlijk geen idee wat ik aan het doen was. Zo trainde ik mijn rug niet (want dat is slecht voor je) en durfde ik mijn benen al helemaal niet aan te raken. Titel van dit artikel, remember? Trouwens, als ik tegenwoordig rondkijk in mijn sportschool heb ik het idee dat wat ik toen deed niet eens zo uitzonderlijk was. De half-rep bench press, quarter squats en ontelbare bicep curls doen pijn aan mijn ogen.

Tijdens mijn studentenperiode heb ik dus nooit serieus werk gemaakt van de sportschool. Zo nu en dan ging ik weer eens een periode, waarna ik het daarna weer een lange tijd links liet liggen. Tot ongeveer 3 jaar geleden. Ik besloot mijn angst overboord te gooien en mijzelf volledig te storten op alles wat met fitness, krachttraining, bodybuilden en powerlifting te maken had. Ik heb me volledig verdiept, dagen mijzelf opgesloten om alles te lezen wat er te lezen is, mijzelf geabonneerd op verschillende nieuwsbrieven en tijdschriften om me op de hoogte te houden van de beste manier om te trainen en om te gaan met je voeding. Ik ben in die drie jaar van een magere 81 kilo, naar ongeveer 98 kilo gegaan met 11% lichaamsvet. Ik heb mezelf getransformeerd en voel mezelf beter, sterker (ben ik ook) en fitter dan ooit tevoren. Terugkijkend kan ik alleen maar concluderen dat ik echt heel weinig wist over training en voeding. Ik deed echt maar wat.