Mijn verhaal

Wat wist ik weinig

Ik sport al mijn hele leven. Toen ik 6 was, zette ik mijn eerste stapjes op het voetbalveld. Ik was zo’n klein mannetje waarbij de bal bijna groter is dan zijn benen en vrolijk met de rest van mijn team (en dat van de tegenstander) 2 keer 15 minuten achter een bal aanrende. Waar die heenging was bijzaak. Sterker nog, toen ik begon met voetballen snapte ik niet eens helemaal hoe het werkte. Ik had de meest fantastische ideeën over hoe wij het best zouden kunnen spelen (en winnen). Ik had bijvoorbeeld bedacht dat we met ons team een cirkel om de bal moesten vormen en zo naar het doel van de tegenstander moesten lopen. De tegenstander zou dan niet bij de bal kunnen komen en wij zouden daardoor makkelijk winnen. Geniaal toch?

Mijn liefde voor voetbal is nooit meer weggegaan, sterke nog, deze is alleen maar gegroeid gedurende de 21 jaar die op mijn eerste voetbalstapjes volgden. Nog steeds vind ik het gewoon leuk om te voetballen, ik hou van alle aspecten van het spel en ben onverminderd fanatiek. Alhoewel ik mijn serieuze voetbalcarrière vaarwel heb gezegd, ben ik onverminderd kritisch op mezelf. Ik mag dan nu wel in 5^de spelen, ik verwacht van mijzelf nog steeds dezelfde kwaliteiten als toen ik nog in het hoogste elftal speelde. Mijn streven om het beste uit mezelf te halen, heb ik – voor zover dit niet is aangeboren – in al mijn (voetbal)jaren verder ontwikkeld. Daarbij ben ik niet bang om te investeren in mezelf, gedisciplineerd te werk te gaan en mijzelf verder te onderwijzen in zaken die positief bijdragen aan mijn sport. Ik geloof heel sterk dat er altijd nieuwe dingen zijn die je kan leren en ben ook niet te trots om toe te geven dat ik fout zat of dat er betere manieren dan mijn ideeën/aanpak zijn.

Mijn ontdekkingstocht naar verbeteringen en mijn sportieve inslag hebben ertoe geleid dat ik als sinds mijn 18^e geïnteresseerd ben in fitness/krachttraining. Ik heb dat op mijn 18^e nooit serieus opgepakt omdat ik bang was dat het zou conflicteren met mijn voetbalkwaliteiten. Mocht je dit lezen en denken ‘maar hoeft helemaal niet zo te zijn!’. Dat klopt, de titel van mijn stuk is niets voor niets ‘wat wist ik weinig’. Wel kon ik rond die leeftijd goedkoop gebruik maken van de sportschool op het studentensportcentrum en dat heb ik ook gedaan. Mijn idee was dat wanneer ik het maar voorzichtig doe, mijn voetbalkwaliteiten er niet onder zouden lijden. Ik was daar dus met enige regelmaat te vinden, maar had eigenlijk geen idee wat ik aan het doen was. Zo trainde ik mijn rug niet (want dat is slecht voor je) en durfde ik mijn benen al helemaal niet aan te raken. Titel van dit artikel, remember? Trouwens, als ik tegenwoordig rondkijk in mijn sportschool heb ik het idee dat wat ik toen deed niet eens zo uitzonderlijk was. De half-rep bench press, quarter squats en ontelbare bicep curls doen pijn aan mijn ogen.

Tijdens mijn studentenperiode heb ik dus nooit serieus werk gemaakt van de sportschool. Zo nu en dan ging ik weer eens een periode, waarna ik het daarna weer een lange tijd links liet liggen. Tot ongeveer 3 jaar geleden. Ik besloot mijn angst overboord te gooien en mijzelf volledig te storten op alles wat met fitness, krachttraining, bodybuilden en powerlifting te maken had. Ik heb me volledig verdiept, dagen mijzelf opgesloten om alles te lezen wat er te lezen is, mijzelf geabonneerd op verschillende nieuwsbrieven en tijdschriften om me op de hoogte te houden van de beste manier om te trainen en om te gaan met je voeding. Ik ben in die drie jaar van een magere 81 kilo, naar ongeveer 98 kilo gegaan met 11% lichaamsvet. Ik heb mezelf getransformeerd en voel mezelf beter, sterker (ben ik ook) en fitter dan ooit tevoren. Terugkijkend kan ik alleen maar concluderen dat ik echt heel weinig wist over training en voeding. Ik deed echt maar wat.